قانون مسلمین

« و قال الذین كفروا لا تسمعوا لهذا القرآن و لغوا فیه لعلكم تغلبون »  ( 26 فصلت )

 و كفر پیشه‌كنندگان چنین گفتند:‌ به این قرآن گوش فرا ندهید و هنگام قرائت آن هیاهو و سروصدا راه اندازید تا اینكه شاید كه پیروز   گردید.

  باز داشتن مسلمین از استماع و فراگیری قرآن برنامه‌ای تازه نبوده بلكه در هنگام ظهور اسلام وجود داشته و در طی قرون متمادی استعمارگران و پیروان باطل همه گونه سعی و تلاش خود را در این راه بكار انداخته‌اند.

    چرا دشمنان اسلام برای دور ساختن مسلمین از قرآن و تعالیم نجاتبخش قرآن از هر گونه امكانات و وسایل و هزینه‌ها دریغ نمی‌ورزند؟

    مسلم است كه تأثیری كه در زنده نمودن روح و متن جامعه‌ی مسلمین دارد بسان و بمثابه‌ی جهشی بزرگ است كه این قدرت را به مسلمانان می‌دهد كه مشركین را در زباله‌دان تاریخ دفن نمایند.

  « و أنتم الأعلون إن كنتم مؤمنین » و شما برترید اگر ایمان داشته باشید .

    ناپلئون بناپارت زمانی كه مصر آن زمان كه جزء قلمرو امپراتوری عثمانی بود فتح كرد هنگام دیدار از كتابخانه‌ای در مصر و دیدن قرآن و شنیدن آیاتی از آن همراه با ترجمه، جمله مهم و تاریخی خود را بر زبان راند، تا ما مسلمین بیش از این بر دوری از قانونمان حسرت خوریم:

   « وای به حال ما، اگر مسلمانان این كتاب را بخوانند و بدان عمل كنند! و وای به حال مسلمانان اگر ما، میان آنها و این كتاب جدایی بیندازیم »

بله عزیزان قرآن كه روی خطابش به خلیفه‌ی خدا در زمین ( انسان ) است و معجزه‌ی جاوید اسلام كه مرزهای  زمان و مكان در هم شكست و بسان مشعل فروزان بر تارك اعصار درخشید. همان دلیل و برهان زنده و گویا كه در آسمانی بودنش  شكی نداریم.

كتابی كه شفا و رحمت بر مومنین است « و ننزل من القرآن ما هو شفاء و رحمة للمومنین »

    آری، تنزیل، همان راه نجات و رستگاری، راه فلاح و پیروزی سعادت و نیكبختی، راه نجات انسان و صعود ازحضیض به اوج معنویت كه مدارج عالی انسانیت است و فرقانی كه پاداش جمیل برای قاری آن به ارمغان می‌آورد.پس بیایید با رجوع به قرآن و عمل به تعالیم حیات‌بخش آن برای نجات خود رسالت خویش را به انجام رسانیم و در سایه این دارو و مرهم التیام بخش زخم‌های حاصل از دوریمان از قرآن را دوا نماییم.

    ما در دنیایی زندگی می‌كنیم كه دیگر ملتها سعی بر آن دارند كه تعالیم و قوانین قرآن را در ملت و قانون خود پیاده كنند تا  به قله‌های شامخی كه مسلمین در سایه عمل به دستوراتش رسیدند، آنها نیز برسند.

    قرآنی كه نكوخواه ماست و جز مصلحت ما چیز دیگری در آن یافت نمی‌شود. شایسته نیست ما خود را صاحبین این عقیده والا و وارثین این علم از بهره بردن از آن محروم بمانیم و واقعاً شرط انصاف نیست كه خود فرمان نبریم. زمانی ما می‌توانیم مفاهیم این كتاب را درك كنیم كه حق تلاوت آنرا أدا نماییم.

امام غزالی می‌فرماید: حق تلاوت قرآن اینست كه زبان و عقل در آن اشتراك داشته باشند،‌ بهره‌ی زبان اینست كه حروف را با ترتیل أدا كند و بهره‌ی عقل،تفسیر معانی و وظیفه قلب تأثیر پذیری است.

پس زبان با ترتیل بخواند و عقل به ذهن بسپارد و تفسیر كند و قلب تأثیر پذیر باشد. 

    در قسمتی دیگر از صحبتهای امام غزالی آمده: حامل قرآن مانند حامل پرچم اسلام است كه می‌بایست پرچم را بالا بریم و برای بالا بردن این پرچم از سرپیچی دستورات قرآن‌خود داری ورزیم.

بله خوانندگان محترم: قرآن را باید چنان قرائت نماییم كه حواس و فهم بر آن متمركز شود كه گویی قرآن بر خودمان نازل می‌گردد.

   در پایان مقاله خود را با ابیاتی از اقبال (بزرگ مردی كه از جمله‌ی بهره‌مندشدگان از انوار قرآن) به پایان می‌رسانم:

گر تو خواهی مسلمان زیستن                            نیست ممكن جز به قرآن زیستن

از تلاوت برتو حق دارد كتاب                               تو از او كامی كه می‌خواهی بیاب